کد مطلب:42029 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:56

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

آيت الله غروي تبريزي كه بود؟

چندي قبل شخصيتي مانند «آيه الله حاج شيخ مرتضي بروجردي » به دستهاي آلوده به گناه كشته شد و چهل روز و اندي از شهادت آن عالم بزرگ نگذشته بود كه درخت كهن و پر باري از علم و دانش از ريشه قلع و قمع گرديد و جهان علم و دانش را به سوك خود نشاند يعني مرحوم «آيه الله آقاي حاج ميرزا علي غروي تبريزي » به هنگام مراجعت از زيارت سيد الشهداء در حالي كه گرد سفر بر صورت او نشسته و قلبش به مهر امام حسين (ع) مي طپيد، مورد هدف گلوله هاي فرومايگاني قرار گرفت كه خود با جمعي از يارانش يكجا جان سپردند و نفرت همگان را بر قاتلان خود برانگيختند.
شخصيتهايي مانند آيه الله غروي به اين آساني قابل تربيت و پرورش نيستند. خون دل و رنج فراوان لازم است تا مجتهدي بزرگ، محققي عاليقدر، مؤلفي پركار و مدرسي خوش تقرير تربيت شود.
حضرت آيه الله آقاي غروي در سال 1349 هـ . ق برابر با 1309 شمسي در يك خانواده پاك و مذهبي در تبريز ديده به جهان گشود.
پدر او يك بازرگان متعهدي بود كه در عصر دولت «تزار» دفتر تجارتي در آن سو داشت كه پس از انقلاب 1917 اكتبر در روسيه و قفقاز براي حفظ دين و عقايد خود از تمام مايملك خود دست كشيد و به تبريز بازگشت، هنوز دو سال از عمر فرزندش نگذشته بود كه دعوت حق را لبيك گفت و تربيت اين كودك نورس بر عهده مادر علويه اش گذارده شد كه نمونه تقوا و پاكدامني بود و به دودمان پيامبر عشق مي ورزيد.
شهيد آيه الله غروي پس از به پايان رساندن دوره ابتدايي در سن چهارده سالكي وارد حوزه علميه تبريز شد و سطوح را تا حد لمعتين در تبريز فرا گرفت و در اين مدت، بيشتر با مرحوم آيه الله آقاي حاج شيخ عبدالحسين غروي – قدس سره – مانوس بود. و نسبت به ايشان علاقه خاصي داشتند.
در سال 1364هـ .ق حوزه تبريز را به نيت تحصيل در حوزه علميه قم ترك نموده و تا سال 1369 هـ . ق در اين مركز به آموزش سطوح عالي و قسمتي از خارج پرداخت.
وي براي به پايان رساندن سطوح عالي از درسهاي مرحوم آيه الله مجاهد و ايه الله آقاي سيد حسين قاضي بهره بيشتر برد و در درس خارج، بيشتر از مرحوم آيه الله حجت بهره برد تا اين كه در سال 1368 براي اخذ دانش بيشتر و ارتباط با باب علم رهسپار نجف اشرف گرديد. و در آنجا از اساتيدي مانند آيه الله ميرزا باقر زنجاني و آيه الله العظمي آقاي خوئي قدس سره بهره گرفت.
او در عين تحصيل، به تدريس نيز مي پرداخت و سطوح عالي را مرتب تدريس مي كرد تا آنجا كه خود، حوزه مستقلي براي تدريس خارج تاسيس نمود.
ويژگيهاي اين فقيه عاليقدر:
1. او داري بياني روشن بود و قلمي گويا داشت سخت ترين و سنگين ترين مطالب را با روشن ترين عبارات تبيين مي نمود كه نوشته هاي او گواه روشني بر اين مطلب است.
2. او در ضبط مطالب اعم از كوچك و بزرگ از حافظه خارق العاده اي برخوردار بود كه شايد بتوان او را در شمار حافظان بزرگ شمرد.
3. او از دوران جواني به تهجد و نماز شب عادت داشت و شايد بتوان گفت كه در اين پنجاه سال اخير كمتر شبي بود كه او از تجهد بهره نداشته باشد.
4. او در عين فقاهت و آگاهي از مباني فقهي و اصولي روشن بيني بود و به خدمات ديگران ارج مي نهاد.
5. او در تربيت شاگرد دست توانايي داشت و با تدريس چند دوره اصول و چند كتاب گروهي را پرورش داد.
6. او برخلاف گروهي از فقها كه به تدريس و تقرير اكتفا مي ورزند، يك فرد دست به قلمي بود كه كتابهاي ازنده اي نوشته و آثار گرانبهايي را از خود به يادگار نهاده است.
7. او انساني بود متواضع و فروتن، و در عين حال با وقار و سنگين و نسبت به دوستان خود رئوف و مهربان.اينك ما براي آگاهي علاقمندان فهرست اجمالي آثار ايشان را مي آوريم:
1.التنقيح در دوازده جلد، شرحي بر عروه الوثقي كه تقرير استاد بزرگ خود آيه الله العظمي خوئي قدس سره و همگي به زيور طبع آراسته گرديده است.
2.تقرير اصول به صورت يك دوره كامل از درس استاد و الامقامش آيه الله ميرزا باقر زنجاني قدس سره
3.شرحي استدلالي بر مكاسب
4.تعليقه اي بر كفايه محقق خراساني
5.رساله اي در قاعده طهارت
6.رساله اي در قاعده تجاوز.
7.رساله اي در قاعده يد.
8.رساله اي در قاعده قضاء.
و همچنين تاليفات ديگري كه بصورت خطي در بيت شريفش به يادگار مانده است. به اميد روزي كه در پرتو تلاشهاي فرزند برومندش حجه الاسلام آقاي حاج ميرزا محمد تقي غروي حفظه الله به زيور طبع آراسته شود.

---

: آية الله جعفر سبحاني
سيماي فرزانگان ج 2